Badanie koronarograficzne ma na celu dokładne określenie zaawansowania choroby naczyń wieńcowych serca, w tym potwierdzenie obecności i lokalizacji zmian patologicznych w naczyniach wieńcowych. Wynik tego badania umożliwia wybór najlepszego sposobu leczenia.

W przypadku wykazania w koronarografii zaawansowanych zmian miażdżycowych wskazana będzie prawdopodobnie interwencji bądź kardiologa inwazyjnego bądź kardiochirurga. Możliwe zabiegi obejmują zabieg angioplastyki naczyń wieńcowych wraz z poszerzeniem ich światła specjalnym balonem i implantacją protezy naczyniowej (tzw. stentu) oraz chirurgiczne pomostowanie naczyń wieńcowych (tzw. „by-pass’ y”).

Angioplastyka wieńcowa polega na udrożnieniu zwężonej lub zamkniętej tętnicy wieńcowej bez konieczności wykonania zabiegu chirurgicznego.

Celem zabiegu jest przywrócenie prawidłowego przepływu w zwężonej (lub zamkniętej) tętnicy wieńcowej, tak aby poprawić ukrwienie mięśnia sercowego.

Wskazania do zabiegu
Zabieg angioplastyki wieńcowej jest wykonywany:

• w trybie planowym, tzn. u chorych ze stabilną chorobą wieńcową, u których (jeśli nie dojdzie do gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia) datę zabiegu można wyznaczyć na termin najbardziej dogodny dla lekarza i pacjenta,
• w trybie pilnym, wykonywany u pacjentów z ostrym lub zagrażającym zawałem mięśnia sercowego. Ma on na celu zapobieżenie dokonania się zawału lub ograniczenie jego rozległość.

Przygotowanie do zabiegu:
jak w przypadku koronarografii. Zabieg angioplastyki wieńcowej wykonuje się zwykle bezpośrednio po badaniu koronarograficznym.

Technika zabiegu:

Podobnie jak w przypadku koronarografii, angioplastykę wieńcową przeprowadza się z dostępu przez tętnicę udową wspólną lub rzadziej tętnicę promieniową (zobacz opis techniki badania koronarograficznego). Korzystając z cewnika, którego koniec jest umieszczony w ujściu tętnicy wieńcowej, do światła tętnicy wprowadzany jest specjalny cewnik zakończony balonikiem o średnicy zbliżonej do średnicy światła poszerzanego naczynia (zwykle 3,5-4,5mm).

Balonik zostaje wypełniony mieszaniną soli fizjologicznej i kontrastu, dzięki czemu poszerza zwężone miejsce w tętnicy wieńcowej. Angioplastyka wieńcowa wymaga zwykle dodatkowo implantacji protezy naczyniowej zwanej stentem – specjalnej ‘sprężynki’ zapobiegającej zapadaniu się tętnicy.

Efekt zabiegu ocenia się wstrzykując do tętnicy środek kontrastowy (koronarografia). Koszulka naczyniowa zostaje usunięta zwykle w ciągu 4-6 godzin od zabiegu. Po wyjęciu ‘koszulki naczyniowej’ zakładany jest na kilka kolejnych godzin opatrunek uciskowy, który zapobiega krwawieniu z nakłutej tętnicy. W tym czasie pacjent pozostaje w pozycji leżącej, unikając zginania kończyny w stawie biodrowym (nie dotyczy to zabiegów wykonywanych przez tętnicę promieniową, gdzie koszulka naczyniowa usuwana jest bezpośrednio po zabiegu angioplastyki).

Po zabiegu zwykle zaleca się pacjentom picie dużej ilości płynów w celu szybszego usunięcia środka kontrastowego przez nerki. 

Powikłania

Jak w przypadku koronarografii. Częstość ciężkich powikłań takich jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu lub zgonu może być nieco większa. W wyjątkowych przypadkach konieczne jest wykonanie pilnego zabiegu kardiochirurgicznego.